عبا بافی
شهرستان نایین از لحاظ وسعت بزرگترین شهرستان استان اصفهان است که در شرقی ترین قسمت این استان واقع شده است. قرار گرفتن در مرکز کشور و واقع شدن در چهارراه مواصلاتی کشور یکی از دلایلی است که باعث شده گردشگران داخلی و خارجی زیادی هر ساله از شهر تاریخی نایین بازدید نمایند. وجود مکان های تاریخی متعدد، مساجد و حسینیه تاریخی، خانه های تاریخی، آتشکده ها، قلعه های تاریخی، کاروانسراهای تاریخی، آب انبارهای تاریخی، یخچالهای تاریخی، فرش و عبا و غذاهای بومی و محلی خاص منطقه نایین مانند ماستینه، کپچو، نان محلی، گیاهان دارویی خاص این شهر را به یکی از جاذبه های گردشگری کشور تبدیل نموده است. یکی از مشاغل بسیار قدیمی این خطه از سرزمین ایران عبا بافی است. بافت عبا در محله محمدیه نایین تاریخی چند صد ساله دارد. آنچه از گفته استاد کاران عبا باف بر میآید نشان از تجارت و داد و ستد فراوان کالاهای مختلفی از قبیل همین عبا در گذشتههای نه چندان دور با کشورهای مختلف دارد به خصوص با همسایگان عرب زبان. مدت زیادی نیست که کارگاه های فراوان این محله تاریخی که بیش از ۳۰ غرفه بوده یکی پس از دیگری بازار و فروش خود را از دست داده و به ناچار مجبور به تعطیلی شده اند. کارگاه های عبا بافی در دل زمین به صورت دست کند حفر شده اند تا فضایی خنک و آرام را در اختار استاد کاران و عبابافان قرار دهد. جنس عبای نایین از کرک شتر یا پشم گوسفند است و در رنگهای سرخ و خرمایی بیشتر برای فصل زمستان بافته میشود که طول هر طاقه عبا شش متر و وزن آن دو و نیم کیلوگرم است. حفظ چنین مشاغلی با تولید چنین محصولات با کیفیتی میتواند به عناوین مختلف به کاهش بیکاری در منطقه کمک کند.
عبا در ایران در دو نوع زمستانی و تابستانی تهیه می گردد که در محله محمدیه نایین عبای زمستانی با استفاده از کرک شتر و پشم گوسفند بافته می شود. عبا بافی از صنایع دستی کهن ایران به شمار می رود و یکی از ساده ترین بافته های ایرانی است که معروف ترین و مرغوب ترین عباهای پشمینه در محمدیه نایین بافته می شود و این صنعت در حد اعلای گلیم بافی و کرباس بافی قرار دارد. این رشته صنایع دستی با حفظ شیوه های سنتی و با استفاده از مواد اولیه ی طبیعی به عنوان منبع درآمدی برای اهالی محمدیه به حساب می آید.